-
1 trwać
глаг.• выдержать• длиться• жить• оставаться• пережить• пребывать• продолжать• продолжаться• проживать• существовать• терпеть• упирать• упираться* * *несов. 1. (istnieć) продолжаться, длиться;2. w czym, przy czym упорствовать в чём; не отступать от чего;\trwać
w milczeniu упорно молчать; \trwać bez ruchu оставаться неподвижным; \trwać na posterunku (na stanowisku) стоять (оставаться) на посту* * *несов.1) ( istnieć) продолжа́ться, дли́тьсяtrwać w milczeniu — упо́рно молча́ть
trwać bez ruchu — остава́ться неподви́жным
trwać na posterunku (na stanowisku) — стоя́ть (остава́ться) на посту́
См. также в других словарях:
ruch — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIb, D. u {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} dokonująca się w czasie zmiana położenia obiektu względem wyróżnionego układu odniesienia; bieg, lot, obieg, poruszanie się, przemieszczanie … Langenscheidt Polski wyjaśnień
stać — ndk, stoję, stoisz, stój, stał 1. «o istotach żywych: trzymać się, być na nogach; zachowywać pozycję pionową, wspierając się na nogach» Stać na palcach. Stać na baczność. Pracować stojąc. Ledwie stoję na nogach ze zmęczenia. Nie móc stać o… … Słownik języka polskiego
iść — ndk, idę, idziesz, idź, szedł, szła, szli 1. «przenosić się z miejsca na miejsce, posuwać się stawiając kroki; stąpać, kroczyć; w pochodzie: maszerować» Iść pieszo, piechotą, na piechotę. Iść na palcach. Iść ostrożnie, pewnie, śmiało. Iść na… … Słownik języka polskiego
po — «przyimek wchodzący w skład licznych związków wyrazowych, łączący się zwykle z miejscownikiem, rzadziej z biernikiem, wyjątkowo z celownikiem» 1. «w połączeniach z miejscownikiem wchodzi w skład wyrażeń oznaczających» a) «miejsce czynności… … Słownik języka polskiego
